woensdag 6 februari 2013

Het lijkt zo makkelijk, is dat ook zo?

van Pinterest
Heb je dat weleens? Dat je iets kwijt bent en het niet kunt vinden? Het lijkt zo makkelijk, je zoekt op de plek waar je het laatst bent geweest. Of je bedenkt wanneer je datgene voor het laatst hebt gezien of gebruikt. En toch - dat heb ik tenminste weleens - bevindt het zich dan niet op de plek waar je dacht dat het zou moeten zijn.

Hoe is dat met je geloof, met je relatie met God? Kwijt? Jezus Zelf geeft de sleutel!

In een week tijd werd ik tot 3 keer toe gewezen op een Bijbeltekst. Eerst met een gebedsbijeenkomst, toen tijdens een rooster dat ik volg voor mijn stille tijd en voor de derde keer tijdens een kerkdienst afgelopen zondag. Het gaat om Johannes 14 vers 23:

"Jezus antwoordde en zei tegen hem: Als iemand mij liefheeft, zal hij Mijn Woord in acht nemen; en Mijn Vader zal hem liefhebben, en Wij zullen naar hem toe komen en bij hem intrek nemen."

Ik moest weer aan deze tekst denken toen ik de geschiedenis las uit Lukas 2 vanaf vers 41. Het gaat daar over Jezus die op twaalfjarige leeftijd meegaat naar de tempel. Als Jozef en Maria naar huis gaan, veronderstellen ze dat Jezus Zich ergens in het reisgezelschap bevindt. Maar na een dag komen ze erachter dat ze Hem kwijt zijn. Vervolgens kost het hen drie dagen om Jezus weer te vinden.

In dit verhaal is het kwijt raken, zoeken en vinden heel letterlijk, maar ook toepasbaar op ons geloof in Jezus. Geloven, het lijkt zo makkelijk, maar is dat ook zo? We gaan naar de kerk en vervolgens weer de rest van de week in. We zijn niet alleen, nee, we bevinden ons op heel wat momenten in het gezelschap van andere christenen. We praten met hen, delen dingen met hen en we veronderstellen dat Jezus met ons meereist. En toch kun je er vroeg of laat achter komen dat je God kwijt bent. Even te druk met onze eigen dingen en we kunnen Hem al uit het oog verloren zijn. Dat kan, bij wijze van spreken, in één dag gebeuren. En dan?

Jozef en Maria hadden drie (!) dagen nodig om Jezus weer te vinden, omdat ze één (!) dag hadden geleefd 'in de veronderstelling dat'. Wat doe jij als je God kwijt bent? Als je merkt dat Hij Zich niet bevindt op de plek waar je bent? Als je je eigen gang bent gegaan in plaats van Hem om advies te vragen? Waar ga je zoeken? Weet je waar je Hem bent kwijtgeraakt? Besef je dat het komt door je eigen onoplettendheid?

Als ik kijk naar mijn eigen leven heb ik op zulke momenten vaak weer de neiging om op de verkeerde plek te gaan zoeken. Dan probeer ik me bijvoorbeeld krampachtig te houden aan een Bijbelleesrooster - en weet ik soms na een tijdje niet eens meer goed wat ik gelezen heb. Of moet ik van mezelf minimaal zo vaak of zo lang bidden - en lijkt het op die momenten alsof ik weinig met God te bespreken heb. Het kost me soms 'drie' dagen om God weer te vinden. Is het dan echt zo moeilijk?

Toch niet! Als Jozef en Maria in de tempel komen en Jezus vinden, zegt Hij het volgende:

"Wist u niet dat Ik moet zijn in de dingen van Mijn Vader?"

Met andere woorden, ze hadden kunnen weten waar ze Hem moesten zoeken. De dingen van Zijn Vader, de woorden en geboden van Zijn Vader, de plek waar Zijn Vader werd aanbeden. Daar wilde Jezus zijn, dicht bij Zijn Vader. Niet tussen andere geloofsgenoten in, maar bij God! Het getuigt van de enorme liefde tussen Jezus en Zijn Vader, een liefde die Hem in de tempel hield.

Waar zoek jij als je God kwijt bent? Als je Hem even niet meer ziet, merkt, hoort? Tot mijn beschaming kwam ik erachter dat de sleutel ligt in onze liefde voor God. Dat zegt Jezus Zelf in Johannes 14 vers 23. Als we Hem liefhebben, dan nemen we Zijn Woord in acht. Zijn Woord vol liefde, beloften, zegeningen! Dan lezen we de Bijbel niet om die te lezen. Dan bidden we niet om te bidden. Maar dan lezen en bidden we omdat we dicht bij God en dicht bij wat Hij zegt willen zijn. En dan, zo luidt de belofte, zal God naar ons toekomen en bij ons intrek nemen. En hoe kunnen we Hem dan 'drie' dagen kwijt zijn?

Voor mij was het verhaal van de twaalfjarige Jezus een overbekende geschiedenis, maar God opende mijn ogen en ik ontdekte het bovenstaande. Als ik Hem lief heb, woont Hij in me. Dan ben ik niet altijd in dezelfde kamer of op dezelfde verdieping, maar kost het me slechts een paar stappen om weer bij Hem te zijn! Het lijkt zo makkelijk, en dat is het ook!

4 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven Annelies, mooi verhaal, zo waar. Doet me denken aan Joh 15:7-14

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi! Dank je dat je dit deelt!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Annelies,

    Ik had net vanochtend in Kolossenzen (2:16-3:4)gelezen, over dat je je niet moet bezig houden met regels, voorschriften, tradities gemaakt door/ en voorgehouden door mensen. "Als je niet zoveel stille tijd houdt" "Je moet het wel op die manier doen". Wat geeft Paulus als antwoordt: Bedenkt de dingen die boven zijn! Zoekt de dingen die boven zijn, waar Christus is.

    Je hebt helemaal gelijk, als ik God 'kwijt' dreig te raken (vaak als ik teveel opga in mijn eigen dingen, alles zelf aan het doen ben, druk heb en hierdoor vergeet te overleggen met God), wat doe ik dan? Gewoon bij God zijn. Ik ga maar gewoon praten met Hem, wat er is gebeurd, wat er aan de hand was/is. Stoppen met wat ik aan het doen ben, ergens rustig gaan zitten en praten met God, zo heb ik weer contact, heb ik Hem weer gevonden.

    Goed om hier weer aan herinnerd te worden!

    BeantwoordenVerwijderen